Jak przyprawiać potrawy bez wegety i kostek, czy to dzisiaj możliwe? - Sól (cz.1). Na życzenie czytelników.

Ten wpis jest poświęcam osobom, które prosiły o informacje o przyprawach naturalnych i dla tych, którzy chcą zrezygnować z przypraw z polepszaczami smaku i aromatu.

Proszę mi wierzyć da się! Przecież nasze babcie miały do dyspozycji sól kamienną, pieprz, kminek, ziele angielskie, liście bobkowe, czosnek, cebulę i ziółka z ogródka: majeranek, koperek, szczypiorek, natkę pietruszki. Smak zupy ziemniaczanej mojej babci, gotowanej na blasze pieca do dzisiaj serdecznie wspominam.

Teraz mamy całe mnóstwo różnych przypraw, tych polskich i sprowadzanych, pojedynczych i gotowych kompozycji. Półki się uginają, ale co tu wybrać?

Postaram się przybliżyć przyprawy znane i te zapomniane, solo i w kompozycjach.

Dzisiaj będzie o soli, wpisy o innych przyprawach będę sukcesywnie uzupełniać.

 

Na początku, krótko o gotowaniu. Pani Korżawska, znana polska zielarska w swoich książkach i audycjach wciąż powtarza, że potrawy przygotowane na ogniu są smaczniejsze i mają więcej energii, nie chodzi o to aby rozpalać ognisko na środku kuchni. Najlepsze ciepło daje ogień drzewny, późnej węglowy, a na końcu gazowy. Elektryczne kuchenki i indukcyjne tutaj wysiadają w przedbiegach.

A wracając do przypraw, to podam krótką charakterystykę podstawowych ziół. Zachęcam do eksperymentowania. Lubię też gotowe przyprawy, ale zawsze coś jeszcze domieszam.

Przyprawy poza walorami smakowymi, mają również właściwości trawienno – lecznicze. Ułatwiają trawienie, oczyszczają organizm pobudzają funkcje trawienne przewodu pokarmowego, wzmagają wydzielanie soków trawiennych. Należy stosować przyprawy z umiarem, ponieważ przedawkowane mogą podrażniać nerki, wątrobę i błonę śluzową przewodu pokarmowego. Dzięki przyprawom pokarmy są mniej monotonne, mają głębszy smak i są aromatyczne.

Sól – „Sól ziemi naszej” taki nosi tytuł jednego z rozdziałów książki Prof. Aleksandrowicza, nie należy jej eliminować do zera, wręcz przeciwnie należy używać tylko z umiarem. To właśnie sól morska lub w postaci soli kopalnej zawiera najprostszy i najbogatszy skład biopierwiastków: wapń, fosfor, magnez, sód, potas, chlor, siarkę, żelazo, miedź, mangan, fluor, molibden, jod, selen chrom i kobalt. Nie na darmo nazwana została „darem Neptuna” dla schorowanej ludzkości czy „darem Królowej Kingi”. Nasza sól kopalna, kamienna dostępna jest już tylko z Kłodawy, jest to jedyna kopalnia w Polsce, która jeszcze wydobywa sól z ziemi.

Współczesna technologia zabiera soli wszystko co w niej wartościowe, czyli wszystkie minerały, a

zostaje tylko chlorek sodu podnoszący ciśnienie w postaci pięknej, czystej, bielusieńkiej, warzonej soli dodatkowo jodowanej, serwowanej w każdym sklepie spożywczym. W ten sposób marnujemy skarby, które dała nam przyroda. Biała sól oczyszczona była niegdyś synonimem dobrobytu jak bułeczki kajzerki jadane przez samego cesarza Kaisera – skąd ich nazwa.

Na całe szczęście znajduje się coraz więcej zwolenników produktów naturalnych, nie przetwarzanych i chwała im za to. Sól chemicznie czyszczona nie konserwuje, nie chroni przed pleśnią, a sól kopalna robi to z powodzeniem. Sól morska ma niemal komplet mikroelementów, podobnie jak nieoczyszczona sól kopalna, kamienna. Nie zawsze jednak tak bywa, ponieważ w niektórych krajach także oczyszcza się sól morską, uzyskując czysty chlorek sodu, a ług pokrystalizacyjny się odrzuca. Taka oczyszczona sól jest tak samo bezwartościowa dla zdrowia jak sól warzona.

Sól kłodawska zawiera dużo selenu, magnezu i potasu. Czerwona sól zwana karnalitową ma niezwykle cenne właściwości lecznicze, gdyż zawiera mniej sodu, a więcej potasu, magnezu i innych pierwiastków dla nas niezbędnych.

W krajach gdzie sól otrzymuje się tylko przez odparowanie wody na słońcu np. Hiszpania, Wenezuela, Japonia występują bardzo rzadko białaczki limfatyczne u ludzi i zwierząt, miażdżyca i zaburzenia psychiczne. Nawet zwierzęta wiedzą co dobre, zlizując z ludzkich rąk słony pot z biopierwiastkami, przypuszcza się nawet, że pozbawienie bydła soli kopalnej, a z nią jonów magnezu wyzwoliło dziś białaczkę u zwierząt doświadczalnych.

Niedobory soli w pożywieniu też są niebezpieczne, organizm upomina się silnym pragnieniem,

kurczami łydek, pleców. Przy niewielkich niedoborach oprócz pragnienia występuje osłabienie, utrata apetytu, mdłości, a nawet wymioty. Niedobór soli sprzyja porażeniom słonecznym i udarom cieplnym oraz upośledzeniu zdolności myślenia. Zatem nie dajmy się zwariować reklamom, że najlepsza sól to potasowa, magnezowa itd. dodatkowo wzbogacana czyli manipulowana przez człowieka. Korzystajmy z natury, tego co daje nam matka ziemia.

Sól ziołowa Dary Natury - Mieszanka starannie dobranych składników. Skład (w różnych proporcjach): sól, zioła, przyprawy.

Moje 3 grosze: świetnie smakuje w zupach, pastach, twarogach.

Sole firmy Nifares – Sól klasyczna z ziołami, sól z ziołami do mięs, do ryb, do kurczaka, sól majerankowa, koperkowa, pietruszkowa, czosnkowa, cebulowa, sól trzy zioła,  sól koperkowo – pietruszkowa, lubczykowa, sól morska ognista - jak już pisałam, moja ulubiona, wyostrza smak potraw. Klasyczna z ziołami i trzy zioła też nadają fajny smak wielu potrawom.

Dostępne w sprzedaży są też sole himalajskie różowa i czarna - przypomina smak jajek, przez

wegetarian używana jako zamiennik jajek. Także zawierają naturalne mikroelementy.

Sole  firmy Visana – sól cebulowo-lubczykowa – rewelacja do rosołu, koperkowo-selerowa, kminkowo-czosnkowa, czosnkowo-pietruszkowa, czosnkowa, arcydzięglowo-pietruszkowa.

 

Można sobie samemu zrobić sól ziołową przez zmielenie soli kamiennej z ulubionymi ziołami w młynku.

 

CDN.

 

 

Opracowanie artykułu na podstawie książki: Kuchnia i medycyna” Ireny Gumowskiej, Juliana Aleksandrowicza, „ Apteka Natury poradnik zdrowia” Jadwigi Górnickiej oraz stron internetowych producentów, których preparaty posiadamy w sprzedaży i z opisów tych produktów.